Agora Escolha!


Escolha qual a sua fotografia preferida através dos comentários

A Foto 2 vai claramente à frente! E vocês que ainda não votaram, estão à espera de quê? É só ir aos comentários e digitar 1 ou 2!

FOTO 1                                                                                                                                                                                             FOTO 2

Snoopy em Lisboa


 

 

Uma boa ideia para animar Lisboa e ajudar a UNICEF

 

 

 

No “Público” (11 de Julho de 2011)

Texto de Inês Boaventura

Obras com 2,6 metros

Estátuas do Snoopy invadem a Avenida Duque d’Ávila, em Lisboa

Vinte estátuas do personagem de banda desenhada Snoopy vão invadir, a partir de sexta-feira, a Avenida Duque d’Ávila, em Lisboa. Depois da exposição as obras vão ser leiloadas.

A Snoopy Parade Lisboa decorre entre 15 de Julho e 15 de Agosto e nela vão ser exibidas estátuas do popular cão, recriadas por “artistas plásticos, pintores e outros autores de inspirado talento artístico”.

Quem o diz é a organização desta iniciativa, que salienta que poderão ser vistas obras de Albuquerque Mendes, Herman José, Nuno Markl, Ana Galvão, Guilherme Parente, Rita Fernandes, Mariola, Anna Westerlund, Marta de Castro, Evelina Oliveira, Acácio de Carvalho, Graça e Gracinha Viterbo, entre outros.

As estátuas, com 2,6 metros de altura, vão estar expostas na Avenida Duque d’Ávila. Esta artéria no centro de Lisboa foi alvo de uma intervenção recente, promovida pela autarquia com o objectivo de a transformar numa “grande avenida de lazer e comércio”.

A Snoopy Parade é uma iniciativa da Copyright Promotions e da Peanuts Worldwide, inserida nas comemorações dos 60 anos do Snoopy. Em Outubro as estátuas vão ser leiloadas, revertendo a totalidade das verbas arrecadadas para a UNICEF e o programa Escolas para África.

http://publico.pt/1502330

Santuário de Panóias/L Santuairo de Panóias


 

Santuário de Panóias

 

Santuário Religioso construído em época romana, na transição do II/III séc. d.C. dedicado às divindades Infernais encabeçadas por Serápis.

O Santuário de Panóias está classificado como Monumento Nacional  e dispõe de uma Zona Especial de Protecção. É propriedade do Estado e está afecto à Direcção Regional da Cultura do Norte.

Durante muitos anos denominado Fragas de Panóias, foi alvo de variados estudos desde o séc. XVIII até aos nossos dias, por parte de investigadores nacionais e estrangeiros.
É constituído por um recinto onde se encontram três (entre outras) grandes fragas onde foram talhadas várias cavidades, de diversos tamanhos, bem como escadas de acesso. Numa das rochas foram também gravadas inscrições. Uma das inscrições, embora existisse ainda no séc. passado, foi destruída, no entanto, além da sua leitura, sabemos onde estava localizada. Existem hoje três inscrições em latim e uma em grego, e nelas estão as instruções dos rituais celebrados em Panóias, a identificação dos deuses e a do dedicante.
Hoje em qualquer das três rochas temos vestígios dos pequenos templos que eram parte integrante do recinto.

C. G. Calpurnius Rufinus, um alto funcionário do governo provincial romano, introduziu este culto oriental em Panóias, onde já haveria um culto indígena.A sua língua original foi o grego, mas numa inscrição o uso da palavra “mystaria” em vez de “mysteria” demonstra o uso de um dialecto dórico ou pseudo-dórico. Os dados sobre a sua origem permitem supor com grande probabilidade que sejam Perge de Panfilia, cidade de tradição dórica e um dos centros do culto de Serápis, situada na Ásia Menor.
A construção deste recinto sagrado teria sido realizada neste local entre os finais do Séc. II e os inícios do Séc. III.

L Santuairo de Panóias

L Santuairo de Panóias (menumiento por muitos anhos coincido cumo Fragas de Panóias) fui feito antre fins de l seclo II a.c. i ls ampeços de l seclo III d.c. Ye custituído por un terreiro adonde stan trés (ne l meio de outras) grandes peinhas adonde fúrun talhadas bárias pilas, de defrentes granduras, i tamien scaleiras para alhá chubir. Nua de las peinhas fúrun tamien grabados scritos. Esta peinha, a que le chamamos n.º 1, queda a l’antrada de l terreiro, ten ls scritos coincidos, i que chegórun até nós, anque ua deilhas, inda coincida ne l seclo atrasado, tenga sido neste antretiempo çtruída.

Hai trés scritos an lhatin i un an griego, i neilhes stan las ourientaçones de ls rituales celebrados an Panóias, l’eidenteficaçon de ls diuses i la de l dedicante.

L scrito zaparecido, tamien an lhatin, recustituído zde las lheituras i registros atrasados, puode-se traduzir nestes dezires:

«Als Diuses i Diusas deste terreiro sagrado. Las bítimas scrafícan-se, mátan-se neste sítio. L bientre queima-se nas pilas quadradas alantre. L sangre arrama-se eiqui al lhado pa las pilacas. Mandou Gaius C. Calpurnius Rufinus, nembro de la orde senatorial.»

Staba a ua lunjura de 6 / 7 metros a caras al Este de l scrito n.º 2, a la mano dreita de l camino por adonde antraba l bejitante ne l campo sagrado. L testo starie buolto a caras a la peinha 1. Las bítimas éran muortas eiqui, i l sangre arramado nas pilacas. L bientre era apuis queimado delantre, quier dezir, nas yá amentadas pilas quadradas.

Pa la peinha 1 chube-se por uns scalones. Antes de chubir, a la mano squierda, queda l scrito n.º 2:

«G.C. Calpurnius Rufinus cunsagrou andrento l templo (templo antendido cumo terreiro sagrado), ua aedes, un santuairo, dedicado als Diuses Seberos».

Quedórun ls feitiços de un de ls pequeinhos templos que habie ne l terreiro. Mesmo neste punto era rebelado que ls diuses desse templo éran ls Diuses Seberos. Ne l lhombo destas peinhas hai uas pilas. Cunsante ls dezires de l purmeiro testo (l que zapareciu) tenie a ber cun las pilas adonde se queimában ls bientres. Deiqui palantre passaba-se, pulas scaleiras, pa l outro lhado de la peinha, adonde stá l scrito n.º 3:

«Als Diuses i Diusas i tamien a todas las debindades de ls Lhapitas, Gaius C. Calpurnius Rufinus, nembro de la orde senatorial, cunsagrou cun este terreiro sagrado para siempre ua pila, adonde se quéiman las bítimas cunsante l ritual.»

Esto cunfirma que la pila porriba l scrito amentado atrás serbie para queimar ls bientres. Este scrito acrecenta tamien que l terreiro stá dedicado nun solo als diuses yá amentados mas tamien als diuses de ls Lhapitas, quier dezir, als diuses de la quemunidade andígena que habie na region. Passando alantre tenemos l scrito n.º 4 (an griego):

«Al altíssemo Serápis, cun l Çtino i ls Mistérios, C.G. Calpurnius Rufinus, eilustríssemo.»

L senador cunsagrou l terreiro sagrado a la debindade percipal de ls deuses de l Anfierno, l Altíssemo Serápis, ancluindo ua pilaca de assar i mistérios. Gastra, ua poça redonda, stá lhougo atrás de l scrito. La sue funcion ritual serie la de assar la chicha de la bítima, que era quemida ne l sítio, delantre l nome de la debindade. L scrito n.º 5 andica l purparado final:

«Als diuses, G.C. Calpurnius Rufinus, eilustríssemo, cun este (templo) ouferece tamien ua pila para se fazer la mistela.»

Neste sítio, l einiciado purficaba-se de l sangre, pingo i azeite cun que se habie amporcado.

Esta anterpretaçon de Panóias ye de Géza Alföldy. Cun assento ne ls sous studos, podemos hoije dezir que tubimos ne l sítio un ritual de einiciaçon cun ua orde i un sentido mui rigorosos – la matáncia de las bítimas, l sacrafício de l sangre, la queima de las bítimas, l quemer de la chicha, la rebelaçon de l nome de l’outeridade mássima de ls anfiernos, i al fin la purficaçon.

Na peinha n.º 2 de l terreiro fazie-se outra beç l’einiciaçon nun grau mais adelantrado. Na peinha mais alta, n.º 3, i adonde tamien habie un pequeinho templo, dá-se l feito percipal de l’einiciaçon – la muorte ritual, l antierro i la rucerreiçon.

Hoije an cada ua de las trés peinhas tenemos feitiços de ls pequeinhos templos que fazien parte de l terreiro. Quedórun tamien las defrentes pilas retangulares que serbien para queimar ls bientres, ua pilaca redondra (gastra) para assar la chicha, i inda ua outra adonde se lhimpaba l sangre, l unto i l azeite. Outras pilacas tenien a ber cun ls pequeinhos templos que habie, i serbirien para arrecadar ls cunferrumes sagrados ousados ne ls rituales.

Hai antoce an Panóias teçtemunhos de un rito de einiciaçon de ls mistérios de las debindades anfernales. Las regras bei-se que fáien parte dua lei sagrada, anque aplicadas a un sítio cuncreto i eidenteficado. La scuolha deste sítio nun fui anton feita por acauso, mas fruito de rezones speciales i antes apuntadas. Las caratelísticas de l sítio tubírun eiqui un amportante papel. C.G. Calpurnius Rufinus, senador, que trouxo este culto para Panóias, adonde yá haberie un culto andígena, debe de haber sido un alto funcionairo de l governo porbincial romano. La lhéngua mai del fui l griego, mas ne l scrito l uso de la palabra “mystaria” an beç de “mysteria” amostra l uso dun dialeto dórico ou pseudo-dórico. Ls dados a respeito de la sue ourige lhieban-mos a suponer cun buona porbablidade que seia Perge de Panfilia, cidade de tradiçon dórica i un de ls centros de l culto de Serapis, que queda na Ásia Menor. (tradução do Prof. Amadeu Ferreira)

 

Fonte: Santuário de Panóias/Direcção Regional de Cultura do Norte

 

https://www.facebook.com/pages/Galandum-Galundaina/60640199994?ref=ts&sk=wall#!/pages/Santu%C3%A1rio-de-Pan%C3%B3ias/154017471277887